ชีวิตรันทด  ยายเลี้ยงหลานสติไม่สมประกอบมา15 ปี

     ผู้สื่อข่าวได้รับทราบชีวิตรันทดยายเลี้ยงหลานไม่สมประกอบแบบอดมื้อกินมื้อ จึงได้เดินทางไปที่ซอยสมบูรณ์สุข หมู่ที่ 11 ต.หนองขาม อ.ศรีราชา ซึ่งเป็นบ้านชั้นเดียวแคบๆไม่มีเลขที่ตั้งอยู่บริเวณสวนผลไม้ ก็พบกับนางสว่าง พร้อมเพรียง อายุ 68 ปี ซึ่งพักอยู่ที่บ้านดังกล่าว ที่เจ้าของสวนให้พักอาศัยอยู่มานานกว่า20 ปีแล้ว และยังพบกับด.ช.หัตถชัย ช่อจันทร์ อายุ 15 ปี ซึ่งเป็นหลานชายที่สติไม่สมประกอบมาตั้งแต่เกิดและถูกล่ามด้วยเชือกไว้เพื่อกันแอบหนีเที่ยวแล้วกลับบ้านไม่ถูกต้องออกตามหามาตลอดซึ่งบางครั้งเดินไปถึงตลาดศรีราชาซึ่งห่างกว่า 15 กม.ทีเดียว กว่าจะติดตามหาตัวพบก็กินเวลากว่า 3 วันจึงพบตัวซึ่งผู้เป็นยายบอกว่าตัวเองก็แก่แล้วตามหาไม่ไหว และกลัวหลานจะเป็นอันตรายเนื่องจากไม่สมประกอบพูดจาไม่รู้เรื่อง จึงได้ตัดสินใจนำเชือกป่านยาวประมาณ 6 เมตรมาผูกข้อมือหลานชายไว้แบบหลวมๆแล้วใส่กุญแจติดไว้กับประตูบ้านซึ่งหลานชายก็ไม่แกะเชือกออกมากว่า 2 ปีแล้วหรือเวลาออกไปรับจ้างถอนหญ้าไกลๆบ้านก็จะนำไปผูกเชือกไว้ใกล้ๆ กันเนื่องจากหลานชายมีโรคประจำตัวคือลมชักซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ทุกเวลา ซึ่งเป้นตรายได้ถ้าไม่มีผู้พบเห็น ซึ่งตนเองนั้นไม่มีอาชีพที่แน่นอนถ้ามีคนมาจ้างไปถอนหญ้าตามบ้านก็จะได้วันละประมาณ20-30 บาทวันไหนไม่มีงานก็จะพากันอดข้าวทั้งยายทั้งหลานหรือไม่บางครั้งจะมีเพื่อนบ้านข้างเคียงนำข้าวและกับข้าวมาให้เพียงบางมื้อ ซึ่งหลานชายคนนี้นั้นลูกสาวคือนางสุนีย์ พร้อมเพรียง ซึ่งเป็นลูกสาวได้ทิ้งไว้ตั้งแต่คลอดเมื่อ 15 ปีที่แล้ว และทิ้งลูกไว้ให้แล้วหายไปจากบ้านไม่กลับมา ส่วนพ่อของเด็กนั้นพอลูกสาวคลอดลูกก็เลิกลากันไป ซึ่งเวลาตนเองไปรับจ้างถอนหญ้านั้นหลานชายอยู่บ้านก็จะซักเสื้อผ้าเอง โดยไม่ต้องบอกและเล่นอยู่บริเวณรอบๆบ้านและไม่ค่อยพบหน้าผู้คนแปลกหน้าที่เข้ามาบ้านแต่อย่างไร ซึ่งสาเหตุที่หลานชายเกิดมาสติไม่สมประกอบก็เพราะว่าตอนที่ลูกสาวรู้ตัวว่าท้อง4 เดือนจึงได้กินยาขับเลือดเพื่อให้เด็กออก ซึ่งหากินหลายขนานแต่เด็กก็ไม่ยอมออกเมื่อคลอดออกมาเมื่อรู้ความจึงไม่รู้เรื่องไปเรียนหนังสือไม่ได้ ซึ่งที่ผ่านมาไม่มีหน่วยงานในพื้นที่เข้ามาดูแลแต่อย่างไร ซึ่งในตอนนี้ตนเองอยากได้เบี้ยยังชีพที่แจกผู้สูงอายุแต่ไม่รู้จะไปติดต่อที่ใคร ซึ่งได้มาก็ยังจะพอเลี้ยงชีพได้ทั้งเดือน ส่วนเสื้อผ้าตนเองและหลานนั้นก็ไม่มีปัญญาซื้อหาแต่มีผู้นำมาบริจาคให้สวมใส่ ซึ่งตนเองจะอดไม่เป็นไรแต่ทนเห็นหลานที่ไม่สมประกอบอดมื้อกินมื้อไม่ไหวบางครั้งเมื่อไม่มีข้าวกินจริงๆต้องไปหาเก็บผักบุ้งมาผัดหรือต้มให้หลานกินเพื่อประทังชีวิตให้อยู่รอดไปวันๆ ซึ่งก็ลำบากมา10กว่าปีแล้ว อยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้ามาช่วยบ้าง หรือผุ้ใจบุญเข้ามาช่วยเหลือบางครั้งเพราะร่างกายตนเองก็ไม่ค่อยไหวแล้ว ซึ่งจากการที่ผู้สื่อข่าวได้ดูก็พบว่าสภาพแวดล้อมของบ้านนั้นอัตคัตมาก

2009-10-08